Model i rola współczesnej rodziny

W dobie przemian kulturowych, przesuwania paradygmatów, oraz zmiany w postrzeganiu społecznych ról kobiet i mężczyzn, warto zadać pytanie o rolę współczesnej rodziny.

Atomizacja życia społecznego, kultura masowa i wiele innych procesów nadały kierunek zmianom modelu rodziny, który ze wspólnoty osób i wartości stał się zbiorem jednostek posiadających odrębne prawa. A jednak tworzenie więzi rodzinnych i wspólnotowych należy do naturalnego porządku życia człowieka. Brak trwałych i stabilnych relacji osobistych, szczególnie we wczesnej fazie rozwoju, jest obciążeniem, które zostawia ślad w psychice oraz kompetencjach społecznych człowieka.

Aspiracje Polaków w kontekście tworzenia rodziny są zaskakująco pozytywne. Znaczna większość wskazuje szczęście rodzinne jako wyznacznik sukcesu życiowego a deklarowana dzietność jest na poziomie zastępowalności pokoleń.

Czy oznacza to, że przedwcześnie okrzyknięto kryzys rodziny rozumianej jako wspólnota? Czy istnieje masa krytyczna w promowaniu postaw indywidualistycznych i konsumpcyjnym stylu życia? Te pytania, warto zadawać nie tylko podążając za marzeniami Polaków, ale również w kontekście wspólnoty wspólnot czyli Narodu. Jeśli przyjrzymy się źródłom tożsamości narodowej, trudno się nie zgodzić, że to właśnie rodzina, potem szkoła, a w rezultacie cały proces wychowawczy jest jej nośnikiem.

Zrozumienie roli jaką pełni rodzina zarówno w życiu jednostki jak i szerszej wspólnoty, lokalnej czy narodowej prowadzi nas do pytań o jej wizerunek i pozycję w przestrzeni publicznej. Diagnoza nie napawa optymizmem.

Przekaz idący do młodego pokolenia, w znacznej mierze oparty jest na konstrukcie samorealizacji, który jest przeciwstawny do takich pojęć jak troska, służba czy odpowiedzialność.

Czy możliwa jest zmiana społeczna w obszarze rodziny? Czy jest możliwe uruchomienie trwałego trendu kształtowania jej pozytywnych wzorców? Czy czeka nas nowa opowieść o niezmiennej roli Rodziny?