Przemysław
Dakowicz

Poeta, krytyk literacki, historyk literatury; doktor nauk humanistycznych; adiunkt w Katedrze Literatury i Tradycji Romantyzmu Uniwersytetu Łódzkiego; wykładowca literatury współczesnej na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie (2010-2013). Stały współpracownik dwumiesięcznika literackiego „Topos”. 

Zbiory wierszy: 

• „Süßmayr, śmierć i miłość” (2002), 
• „Albo-Albo” (2006), 
• „Place zabaw ostatecznych” (2011)
• „Teoria wiersza polskiego” (2013), 

Książki:

• „Helikon i okolice. Notatki o poezji współczesnej” (2008) 
• „Lecz ty spomnisz, wnuku. Recepcja Norwida w latach 1939–1956. Rzecz o ludziach, książkach i historii” (2011), 
• Obcowanie. Manifesty i eseje (2014), 
• Przeklęte continuum. Notatnik smoleński (2014), 
• Afazja polska (2015), 
• Poeta (bez)religijny. O twórczości Tadeusza Różewicza (2015), 
• Afazja polska 2 (2016), 
• Kwatera zmartwychwstałej pamięci (2017), 
• Lustra tradycji. Studia i szkice interpretacyjne (2018) 
• Nauka znikania. Wiersze i rozmowy z lat 2006-2018 (2018). 

Publikował m.in. w „Arcanach”, „44”, „Frazie”, „Frondzie”, „Kresach”, „Odrze”, „Pamiętniku Literackim”, „Toposie”, „Twórczości”, „Tygodniku Powszechnym”, „Wyspie” i „Zeszytach Literackich”.

Tłumaczony na angielski, francuski, czeski, serbski i słoweński.

Książki Przemysława Dakowicza nagradzano i wyróżniano, m.in. Nagrodą Poetycką ‘Orfeusz’, Nagrodą Literacką im. Franciszka Karpińskiego i Nagrodą Literacką ‘Skrzydła Dedala’, przyznawaną przez Bibliotekę Narodową.