Jacek Dukaj; Fot. Albert Zawada

Jacek
Dukaj

prozaik, eseista, krytyk

Autor m. in. “Czarnych oceanów”, “Innych pieśni”, “Perfekcyjnej niedoskonałości”, “Lodu”, “Wrońca”, “Starości aksolotla”, “Imperium chmur” oraz licznych opowiadań – w tym zekranizowanej przez Tomka Bagińskiego “Katedry” – zgromadzonych m.in. w tomach “W kraju niewiernych” oraz “Król Bólu”.

Autor eseju-rzeki “Po piśmie”, ukazującego ludzkość wchodzącą w epokę postpiśmienną.

Tłumacz – reinterpretator “Serca ciemności” Conrada.

Na podstawie powieści “Starość akslotla” Netflix wyprodukował serial “Kierunek: Noc.”

Nagrody i odznaczenia:

  • Europejska Nagroda Literacka
  • Nagroda Kościelskich
  • Gloria Artis – Zasłużony Kulturze
  • Nagroda im. Janusza A. Zajdla
  • Nagroda im. Jerzego Żuławskiego

Powieści:

  • „Xavras Wyżryn”,
  • „Zanim noc”,
  • „Czarne oceany”,
  • „Aguerre w świcie”,
  • „Córka łupieżcy”,
  • „Extensa”,
  • „Inne pieśni”,
  • „Perfekcyjna niedoskonałość”,
  • „Lód”,
  • „Wroniec”,
  • „Linia oporu”,
  • “Król Bólu i pasikonik”,
  • „Science fiction”,
  • „Starość aksolotla”.

Opowiadania m.in.:

  • “Złota Galera”,
  • „Książę mroku musi umrzeć” ,
  • „Irrehaare”,
  • „Diabeł w strukturze”.

Adaptacje:

  • „Katedra”, 2002 reż. Tomek Bagiński,
  • „All Secrets”, 2008 reż. Tomasz Suski,
  • „Wroniec” Teatr Kamienica, 2010, reż. Jerzy Bielunas,
  • „Wroniec” Wrocławski Teatr Lalek, 2011, reż. Jan Peszek, „
  • Lód” Teatr Provisorium, 2013 reż. Janusz Opryński.

 

Uczestnik paneli:

2020: Cyfrowa przyszłość – czy świetlana?

2019: Stare wartości i nowe media – nadzieje i zagrożenia