Jacek
Dukaj
prozaik, eseista, krytyk
Autor m. in. “Czarnych oceanów”, “Innych pieśni”, “Perfekcyjnej niedoskonałości”, “Lodu”, “Wrońca”, “Starości aksolotla”, “Imperium chmur” oraz licznych opowiadań – w tym zekranizowanej przez Tomka Bagińskiego “Katedry” – zgromadzonych m.in. w tomach “W kraju niewiernych” oraz “Król Bólu”.
Autor eseju-rzeki “Po piśmie”, ukazującego ludzkość wchodzącą w epokę postpiśmienną.
Tłumacz – reinterpretator “Serca ciemności” Conrada.
Na podstawie powieści “Starość akslotla” Netflix wyprodukował serial “Kierunek: Noc.”
Nagrody i odznaczenia:
- Europejska Nagroda Literacka
- Nagroda Kościelskich
- Gloria Artis – Zasłużony Kulturze
- Nagroda im. Janusza A. Zajdla
- Nagroda im. Jerzego Żuławskiego
Powieści:
- „Xavras Wyżryn”,
- „Zanim noc”,
- „Czarne oceany”,
- „Aguerre w świcie”,
- „Córka łupieżcy”,
- „Extensa”,
- „Inne pieśni”,
- „Perfekcyjna niedoskonałość”,
- „Lód”,
- „Wroniec”,
- „Linia oporu”,
- “Król Bólu i pasikonik”,
- „Science fiction”,
- „Starość aksolotla”.
Opowiadania m.in.:
- “Złota Galera”,
- „Książę mroku musi umrzeć” ,
- „Irrehaare”,
- „Diabeł w strukturze”.
Adaptacje:
- „Katedra”, 2002 reż. Tomek Bagiński,
- „All Secrets”, 2008 reż. Tomasz Suski,
- „Wroniec” Teatr Kamienica, 2010, reż. Jerzy Bielunas,
- „Wroniec” Wrocławski Teatr Lalek, 2011, reż. Jan Peszek, „
- Lód” Teatr Provisorium, 2013 reż. Janusz Opryński.
Uczestnik paneli:
2020: Cyfrowa przyszłość – czy świetlana?
2019: Stare wartości i nowe media – nadzieje i zagrożenia