Prof. Krzysztof Ingarden

Krzysztof
Ingarden

architekt

Architekt i profesor Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego.

Od 2017 r. dziekan na Wydziale Architektury i Sztuk Pięknych Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego. Ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej w 1982 r., doktorat (WAPK) w 1987 r., habilitacja (WAPWr) w roku 2014. W latach 1983-1985 odbył staż doktorancki w School of Art & Design, University of Tsukuba, Japonia.

W latach 1884-1885 pracował w biurze Arata Isozaki w Tokio, w roku 1987 w J.S.Polshek & Partners w Nowym Yorku. Współzałożyciel i prezes biura JET Atelier (1991) i Ingarden & Ewy Architekci (od 1998). Od roku 2002 Konsul Honorowy Japonii w Krakowie, od roku 2015 członek Polskiej Akademii Umiejętności. Laureat Nagrody Honorowej Stowarzyszenia Architektów Polskich w 2009 roku i innych nagród polskich i zagranicznych. Za projekt Pawilonu Polskiego na wystawie EXPO 2005 w Aichi, Japonia otrzymał Złoty Krzyż Zasługi, w roku 2015 uhonorowany został medalem Gloria Artis za projekt Galeria Europa Daleki Wschód w Krakowie.

Krzysztof Ingarden jest autorem i współautorem licznych projektów m.in.: Centrum Kongresowego ICE w Krakowie (2014), Małopolskiego Ogrodu Sztuki w Krakowie (2005-2012), , Pawilonu „Wyspiański 2000” w Krakowie (2007), Pawilonu Polski na EXPO 2005 Aichi, Japonia (2005), Szkoły Języka Japońskiego przy Muzeum Manggha (2004), budynku Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha (projekt Aratę Isozakiego, realizowany we współpracy z Jackiem Ewy i biurem JET Atelier), biblioteki Uniwersytetu Papieskiego w Krakowie (z J. Ewý), Ambasady RP w Tokio (2001). Kurator wystaw: „Modernizm udomowiony -Współczesna architektura Chin, Muzeum Manggha, Kraków 2017; „Poland”- Kongres UIA 2011, Tokio, Japonia; „Architekci Polscy dla Japonii” – Stowarzyszenie Architektów Polskich, Warszawa 2011; „Arata Isozaki – Szkice i Rysunki” – Muzeum Manggha, Kraków 2009; „3-2-1 Nowa Architektura w Japonii i w Polsce”, Kraków 2004.

Uczestnik paneli:

2020: E(ste)tyka zielonego miasta