Zuzanna
Trąmpczyńska Hirschi

Absolwentka Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Warszawie (1969), École Nationale Supérieure des Arts Décoratifs w Paryżu (1972) École Nationale Supérieure de l’Architecture w Paryżu (1978), studiowała Estetykę Sztuki na Sorbonie, wykładowca w École Nationale Supérieure d’Architecture w Marsylii (1982-1995) i w École Nationale Supérieure d’Architecture et de Paysage w Lille (1995-2015).

Zdobyła bogate doświadczenie zawodowe w ramach pracy na uczelni oraz zamówień prywatnych. Jej działalność uniwersytecka koncentrowała się głównie na badaniu i rewitalizacji starych centrów miast oraz rehabilitacji istniejących budynków.

W związku z zainteresowaniem miastami wernakularnymi odbyła liczne podróże studyjne na Bliski Wschód i do krajów Maghrebu. Współautorka monografii poświęconej tradycyjnej architekturze Jemenu Północnego (L’Architecture au Jemen du Nord, Berger Levrault, 1983). Organizowała i nadzorowała wiele miedzynarodowych warsztatów studenckich dotyczących zagospodarowania miast portowych lub przemysłowych oraz rewitalizacji dzielnic z epoki kolonialnej (Jemen, Tunezja, Komory, Senegal). Niektóre warsztaty umożliwiły realizację spisów dziedzictwa historycznego, takich jak te przeprowadzone w Senegalu, Tunezji i na Komorach. Dokumentacja dotycząca tych projektów jest dostępna w Centre du Patrimoine Mondial w UNESCO.

Pozostaje czynną artystką malarką, biorąc udział w licznych wystawach w Polsce i we Francji.

Od 2001 roku Zuzanna Trąmpczyńska Hirschi przyczynia się do ochrony wyspy Saint-Louis w Senegalu, wpisanej na listę światowego dziedzictwa UNESCO, gdzie stała się uznaną specjalistką. Jej wkład obejmuje inwentaryzację miejską, programy uświadamiające, kursy i konferencje oraz nadzór nad renowacją budynków historycznych. Przyczyniła się do powstania ram prawnych ochrony dziedzictwa architektonicznego Wyspy (PSMV).
W latach 2016-2020 była konsultantką Ministerstwa Kultury Senegalu do wdrożenia planu rozwoju turystycznego miasta Saint-Louis w oparciu o jego zabytki kulturowe. Wydała poradnik zawierający główne zasady konstrukcji i konserwacji architektury kolonialnej. Opracowała projekt taniej zabudowy jednorodzinnej dla mieszkańców wyspy, wpisujący się w styl istniejącej architektury.

Była konsultantką z ramienia UNESCO podczas renowacji Katedry pw. Św. Ludwika, pierwszego kościoła katolickiego w Afryce Zachodniej, zbudowanego w 1828 roku. Jej badania archiwalne zostały opublikowane w książce La Cathédrale de Saint Louis du Senegal, Eiffage, 2020.

Obecnie zaangażowana jest w wiele projektów indywidualnych jako doradca i architekt. Uczestniczy w licznych sympozjach i konferencjach dotyczących spuścizny architektonicznej, gdzie propagowany jest powrót do materiałów i metod budownictwa tradycyjnego.