Bronisław
Wildstein

Ukończył polonistykę na UJ w Krakowie. W latach siedemdziesiątych działacz opozycji antykomunistycznej. Współzałożyciel Studenckiego Komitetu Solidarności w Krakowie (1977). Współtwórca i autor prasy podziemnej m.in „Indeksu“ i „Sygnału“. W roku 1980 uczestniczył w zakładaniu Solidarności i NZS-u w Krakowie. Redagował biuletyn NZS-u. Stan wojenny zastał go na Zachodzie. Współzałożyciel i w latach 1982-87  red. nacz. wydawanego w Paryżu miesięcznika “Kontakt”. Publikował w prasie emigracyjnej i podziemnej. Paryski korespondent RWE: 1987-90. Debiutuje w 1989 roku powieścią “Jak woda”, za którą otrzymuje najbardziej wówczas prestiżową literacką nagrodę Kościelskich Z początkiem roku 90 wraca do Polski i zostaje dyrektorem Radia Kraków. W 1993 przenosi się do Warszawy i podejmuje pracę jako  sek. red. “Życia Warszawy”. W 1996 roku, po zmianach właścicielskich w tej gazecie wraz z grupą dziennikarzy tworzy dziennik „Życie“, w którym przez rok pełni funkcję wicenaczelnego. Po usunięciu go z tej gazety w 1997 roku pisuje do wielu pism i magazynów. W 2000 roku zostaje publicystą „Rzeczpospolitej“. Zwolniony z początkiem 2005 roku z powodu  wyniesienia z IPN tzw. „listy Wildsteina“ (jawny spis katalogowy ponad 160 tys. nazwisk funkcjonariuszy i tajnych współpracowników służb PRL oraz osób wytypowanych do współpracy) zostaje zatrudniony jako publicysta w tygodniku “Wprost”. W 2006 nominowany na stanowisko prezesa TVP i zwolniony po 9 miesiącach. Wraca jako publicysta do “Rzeczpospolitej”. Był publicystą tygodnika „Uważam Rze“. Odchodzi po zamianach właścicielskich, wcześniej z tego samego powodu rezygnuje z pracy w „Rzeczpospolitej“. Współzałożyciel i twórca telewizji „Republika“, gdzie pełnił funkcję redaktora naczelnego, a także prezesa. 

Był publicystą tygodnika „Do Rzeczy“. Publikował w wielu periodykach. Prowadził audycje w radio i telewizji. Obecnie publikuje w tygodniku „W sieci“ i jest gospodarzem programu w TVP. Odznaczony m.in. Orderem Orła Białego. Otrzymał także najwyższe odznaczenie Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich „Laur SDP” oraz nagrodę im. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego. 

Publikacje książkowe:

Powieści:

„Jak woda“ (1989) – nagroda Kościelskich 

“Brat” (1992)

“Mistrz” (2004) 

“Dolina nicości” (2008) – nagroda Józefa Mackiewicza

„Czas niedokonany“ (2011)

„Ukryty“(2012)

„Dom wybranych” (2016)

Zbiory opowiadań:

“O zdradzie i śmierci” (1994)

“Przyszłość z ograniczoną odpowiedzialnością” (2003) – nagroda Andrzeja Kijowskiego

„Lew i komedianci” (2021)

Esej autobiograficzny:

„Cienie moich czasów” (2015)

Książki publicystyczne i eseje:

“Profile wieku” – zbiór wywiadów – (2000)
“Dekomunizacja, której nie było” (2000)
“Długi cień PRL-u” (2005)

“Moje boje z III RP i nie tylko” (2008)

“Śmieszna dwuznaczność świata, który oszalał”(2009)

„Demokracja limitowana czyli dlaczego nie lubię III RP” (2013)

„O kulturze i rewolucji” (2018)

„Bunt i afirmacja” (2020)